Parę tygodni temu zapowiadałyśmy rozpoczęcie cyklu postów dotyczących form prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Każda z nas postanawiając, iż chce rozpocząć działalność musi wybrać jej formę. Najprostszą jest jednoosobowa działalność gospodarcza, którą definiuje ustawa z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodnie działalności gospodarczej. Ustawa definiuje to pojęcie jako:

 „Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.”

W definicji ustawodawca wskazał cechy działalności gospodarczej:

Działalność musi być zarobkowa, co oznacza, że musi być nastawiona na osiąganie zysku;

Działalności musi być wykonywana w sposób zorganizowany;

Działalności musi być wykonywana w sposób ciągły.

Ustawa definiuje również pojęcie przedsiębiorcy: „Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.”

 Po tym krótkim teoretycznym wstępie musimy przejść do zagadnień praktycznych.

Założenie jednoosobowej działalności gospodarczej jest wyjątkowo proste, należy złożyć właściwy wniosek w urzędzie miasta bądź urzędzie gminy, jedynym niezbędnym dokumentem poza wnioskiem jest dowód osobisty. Kolejnym krokiem jest wizyta w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, Urzędzie Skarbowym oraz Głównym Urzędzie Statystycznym.

Proces rejestracji jest wyjątkowo prosty, w porównaniu z pozostałymi formami prawnymi oraz nie wiąże się z ponoszeniem kosztów.

 Podstawową wadą tej formy prawnej jest jednak fakt, iż przedsiębiorca odpowiada całym swoim majątkiem osobistym za zobowiązania zaciągnięte w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Co więcej, jeżeli nie posiadamy rozdzielności majątkowej z naszym współmałżonkiem, długi związane z naszym biznesem obciążą również majątek wspólny małżonków.

 Jak same widzicie ta forma prawna ma swoje plusy w postaci łatwego założenia, uproszczonej księgowości, lecz fakt ponoszenia odpowiedzialności za zobowiązania finansowe przedsiębiorstwa, stanowi duży minus.

 W następnym poście opowiemy Wam o spółce cywilnej oraz spółkach osobowych