Od dłuższego czasu kredytobiorcy tzw. „frankowicze” toczą boje przed Sądami odnośnie umów kredytowych, które zawierali z bankami wiele lat temu, a które to kredyty były kredytami hipotecznymi. Inny słowy, celem był zakup mieszkania czy domu. Umowy te zawierane były najczęściej na kilkadziesiąt lat i dotyczyły umów we frankach szwajcarskich, czy w euro. Waluty te szczególnie ta pierwsza, miała być na tyle bezpieczne, że ryzyko zawarcia takiej umowy, nie miało być duże. Dzisiaj w efekcie mamy oto taką sytuację, że kredytobiorcy wielokrotnie mają do oddania bankom kwoty znacznie przekraczające wartość zakupionych nieruchomości, jak również wielokrotnie nie wiedzą ile tak naprawdę pieniędzy mają do oddania bankom. Procesów sądowych frankowiczów jest już naprawdę dużo, bo nie zostało uregulowane ustawowo rozwiązanie problemu związanego m.in. z wahaniami kursów walut. Oczywiście jest już sporo orzeczeń sądowych, gdzie kredytobiorcy są górą. Na pewno pomogą im także ostatnie decyzje Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, choć trzeba podkreślić, że decyzje te na razie są nieprawomocne. O co chodzi? Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK) w swych decyzjach dotyczących trzech banków uznał, że niedozwolone były klauzule zawarte w umowach, a dotyczące zasad ustalania kursów walut. Dotyczy to franka szwajcarskiego i euro. Dlatego też zostały nałożone na banki kary finansowe w wysokości: 26,6 mln zł dla BNP Paribas, 10,5 mln zł dla Millennium oraz 23,6 mln zł dla Santander Bank. UOKiK w tych decyzjach zakazał stosowania zakwestionowanych klauzul, które stanowią tzw. klauzule abuzywne. Zdaniem UOKiK, banki stosowały kryteria rażąco naruszające interesy konsumentów. Dotyczy to m.in. spredu. W rezultacie sytuacja ta powodowała i notabene trwa nadal w umowach, że kredytobiorcy nie mają możliwości sprawdzenia, czy ustalenia, potrzebnej dla siebie wiedzy w jaki sposób banki wpływają na kursy walut. Zasady, które zostały ustalone przez banki, w ocenie UOKiK zapewniały możliwość subiektywnego ustalania wysokości kursów walutowych. Oczywiście to powodowało, że kredytobiorcy mogli płacić raty kredytowe w wysokościach zawyżonych. Natomiast według prawideł prawnych, zasady ustalania zobowiązań finansowych muszą być uczciwe, przejrzyste i transparentne. Co ważne kredytobiorca musi mieć także możliwość zweryfikowania tychże kursów. Istotne w tej sytuacji jest to, że klienci nie wiedzieli i nie wiedzą, gdzie mogą pozyskać szczegółową wiedzę w powyższym zakresie, bo banki odsyłają do serwisu Reuters (BNP Paribas, Santander Bank Polska, Bank Millennium), nie precyzując i szczegółowo nie wskazując, gdzie w ramach tego wskazanego serwisu można sprawdzić i przeczytać o wysokości kursów walut. Mało tego, jak czytamy w decyzjach UOKiK że są to płatne serwisy dostępne wyłącznie dla instytucji finansowych. Kredytobiorcy zatem nie mają tam dostępu. Można zatem rzec, że dla kredytobiorców, pomimo, że są stroną umowy kredytowej, bardzo istotna wiedza jest niedostępna. W takiej sytuacji trudno jest mówić o równowadze stron umowy. Dodatkowo jeden z banków zastrzega, że „wartości kursu kupna i wartości kursu sprzedaży z Tabeli Kursów Walut Obcych mogą odbiegać od kursu bazowego. Bank jednak nie wskazał jakimi kryteriami się kieruje w powyższym zakresie, czyli kolejna niewiadoma dla kredytobiorców. Zresztą nieraz w praktyce zdarza się tak, że kredytobiorca płaci kolejną ratę i jest przekonany, że zapłacona kwota jest zgodna z harmonogramem i wysokością danej raty, którą ma do zapłacenia, po czym za chwilę okazuje się, że należy kolejną kwotę dopłacić, bo przelana kwota do banku jest zbyt niska Biorąc pod uwagę ostatnie decyzje UOKiK, można powiedzieć, że są korzystne dla kredytobiorców. Należy jednak pamiętać, że decyzje te są nieprawomocne, a banki mogą się od nich odwołać do Sądu. Jeśli banki zdecydują się zaskarżyć te decyzje, wówczas trzeba będzie poczekać na rozstrzygnięcie tychże Sądów.