W dzisiejszych czasach mamy taką sytuację, że wiele osób boryka się z kłopotami finansowymi. A to utrata pracy, kredyty do spłacenia, szczególnie te we frankach szwajcarskich, co dzienne bieżące opłaty, wydatki na dzieci. Jak sobie z tym wszystkim poradzić?

Jak stajemy się niewypłacalni.

Co robić? Otóż, jest na to rozwiązanie, – upadłość konsumencka. Tylko, że jak to zwykle bywa trzeba spełnić warunki określone w przepisach.

Dlatego dzisiejszy post poświęcamy upadłości konsumenckiej, bo być może to będzie rozwiązaniem w sytuacji kiedy dłużnik jest niewypłacalny.

Ogłoszenie upadłości.

Ogłoszenie upadłości konsumenckiej może być rozwiązaniem, aby uzyskać oddłużenie przy trudnej niewypłacalnej sytuacji finansowej dłużnika.

Postępowanie w powyższym zakresie przeprowadza sąd.

Dłużnik, aby osiągnąć tę upadłość musi spełnić kilka warunków:

1. być osobą fizyczną,
2. musi mieć miejsce zamieszkania i pobytu w Polsce,
3. trzeba być konsumentem, czyli nie prowadzić działalności gospodarczej lub nie prowadzić jej minimum przez rok do złożenia wniosku,
4. być niewypłacalnym.

Brak winy w powstaniu lub zwiększeniu stopnia niewypłacalności

To ważna przyczyna, aby osiągnąć upadłość konsumencką. Niewypłacalność musi powstać z przyczyn niezależnych od dłużnika np. choroba, utrata pracy, klęska żywiołowa.

Oddłużenie w upadłości konsumenckiej nie będzie możliwe, jeżeli trudna sytuacja finansowa wystąpiła z winy konsumenta, jego niedbałości, rażącego niedbalstwa, czy świadomego i celowego działania. Wtedy zdecydowanie sąd oddali wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej.

Krok po kroku

Początek drogi, to złożenie do sądu wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej. Taki wniosek może złożyć tylko dłużnik.

Winien on zawierać:

1. imię i nazwisko, miejsce zamieszkania oraz numer PESEL dłużnika, a jeśli dłużnik nie posiada numeru PESEL – dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację;
2. wskazanie miejsc, w których znajduje się majątek dłużnika;
3. wskazanie okoliczności, które uzasadniają wniosek i ich uprawdopodobnienie;
4. aktualny i zupełny wykaz majątku z szacunkową wyceną jego składników;
5. spis wierzycieli z podaniem ich adresów i wysokości wierzytelności każdego z nich oraz terminów zapłaty;
6. spis wierzytelności spornych z zaznaczeniem zakresu w jakim dłużnik kwestionuje istnienie wierzytelności, wskazanie wierzytelności w spisie wierzytelności spornych nie stanowi jej uznania;
7. listę zabezpieczeń ustanowionych na majątku dłużnika wraz z datami ich ustanowienia, w szczególności hipotek, zastawów i zastawów rejestrowych;
8. oświadczenie dłużnika, że zachodzą okoliczności wskazane w przepisach do ogłoszenia upadłości.

Po wpłynięciu wniosku sąd bada, czy dłużnik spełnił warunki do ogłoszenia takiej upadłości a w szczególności wymóg niewypłacalności i jej niezawiniony charakter. Nazywa się to badaniem moralności płatniczej dłużnika.

Jeśli wszystkie dokumenty są prawidłowo złożone i spełnione są warunki, sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości. Wówczas postępowania windykacyjne i egzekucyjne toczące się przeciwko dłużnikowi zostaną zawieszone, a potem umorzone. Trzeba jednak pamiętać, że cały majątek zostaje wydany syndykowi, który przeprowadzi jego likwidację, a jeśli po sprzedaży zostaną jeszcze jakieś długi, sąd ustali plan spłaty – maksymalnie na 3 lata. Po wykonaniu planu, można będzie złożyć w sądzie wniosek o umorzenie reszty długów.

Oczywiście żadnej z nas nie życzymy takiej sytuacji, ale jeśli już ona wystąpi, może warto rozważyć taki sposób postępowania, żeby uporać się z wierzycielami i spojrzeć pozytywnie na przyszłość bez długów, stresów i bezsennych nocy.