Wczoraj, przy herbacie, ni stąd ni z owąd któraś z nas rozpoczęła temat gubienia rzeczy. Wspólnie ustaliłyśmy, że jak większość kobiet, wszystkie osiągnęłyśmy mistrzostwo w tej dziedzinie. Niestety nie idzie to w parze z ich odnajdowaniem. Nasze torby to przepastna nicość, nieskończony kosmos, który trzy razy dziennie przyprawia o palpitacje serca. A to szukanie telefonu, portfela lub kluczy..Nawet, jeżeli orientacyjnie wiemy, gdzie mogłyśmy je zostawić, a nie ma ich w torebce i kiedy szukamy w miejscach, które wydają się prawdopodobne, często okazuje się, że po naszych rzeczach nie ma śladu.

Czy w takich sytuacjach prawo może nam przyjść z pomocą? Od teraz tak, choć wiadomo, że nikt za nas szukać nie będzie. .

ZATEM CO ROBIĆ I GDZIE SZUKAĆ?

Według ustawy organem odpowiedzialnym za przyjmowanie odnalezionych rzeczy, ich przechowywanie i poszukiwanie osób uprawnionych do odbioru będzie starosta. Nowością jest określenie wartości minimalnej rzeczy przechowywanych w powiatach – na poziomie 100 zł. Jeśli ta wartość będzie niższa, starosta będzie mógł odmówić przyjęcia na przechowanie rzeczy znalezionej. Znalazca, niezwłocznie po odkryciu naszej zguby, zobowiązany jest poinformować starostę. Ogłoszeń o tym, że rzecz została odnaleziona, należy szukać w Biuletynie Informacji Publicznej Starostwa, jeżeli wartość rzeczy przekracza 5 tys. zł – również w lokalnych czy ogólnopolskich gazetach.

UWAGA!

Jeżeli zgubiłyśmy coś w budynkach publicznych lub środkach komunikacji publicznej – najpierw kierujemy się do zarządcy lub przewoźnika. Ma to ułatwiać sytuację tego, który rzecz zagubił, bo czy jeśli zgubimy telefon w autobusie relacji Kołobrzeg-Zakopane, powinnyśmy sprawdzać strony wszystkich starostw po drodze, nie wiedząc, na którym przystanku mógł wysiąść znalazca?

ODBIÓR, ODBIÓR!

Żeby odebrać zagubione przedmioty należy przedstawić dowód zakupu lub inny dokument poświadczający własność. W przypadku rzeczy, co do których niemożliwe jest jednoznaczne potwierdzenie posiadacza, np. obrączki, konieczne jest dokładne opisanie zguby, wskazanie miejsca zagubienia przedmiotu i określenie jego cech szczególnych.

SPÓŹNIONY DWA RAZY TRACI

W przypadku, gdy zguba nie zostanie w przewidzianych terminach odebrana przez osobę uprawnioną i nie jest zabytkiem, rzecz stanie się własnością znalazcy. W ustawie określono terminy, zgodnie ze zmienianym także zapisem Kodeksu cywilnego, na rok – w przypadku nieodebrania rzeczy mimo doręczenia właścicielowi wezwania do odbioru – lub na dwa lata od znalezienia – w przypadku braku możliwości ustalenia właściciela i wysłania mu wezwania.

A JEŻELI TO JA ZNAJDĘ?

W takich sytuacjach służy zasada prezentowana wcześniej w Kodeksie Cywilnym – znalazca może domagać się dziesięciu procent wartości znalezionej rzeczy tytułem tzw. znaleźnego. W normalnych przypadkach, kiedy kwota ta wynosi kilkadziesiąt złotych, brak wiedzy o takiej możliwości nie boli. Jeżeli jednak, tak jak dwóch pracowników gazowni z Rzeszowa, przypadkiem natkniemy się na leżące w krzakach 200 tys. złotych, nasza prawna edukacja może się opłacić – w końcu za 20 tys. można już ułożyć sobie w życiu parę spraw J.